Paragliding: the freaking best thing on earth!!

Voor wie zich al zorgen begon te maken, we hebben het overleefd hoor!
Nepal is zo'n geweldig land met tal van opties voor de (wanna be :-) buitensporter dat de tijd omvliegt.

Het paragliden was echt helemaal niet eng. Ik dacht dat het koudzweet me zou uitbreken maar het viel me alles mee! Even had ik knikkende knietjes...  ik stond weg te dromen bij de prachtige besneeuwde toppen van de Annapura 1 & 2 en Macha Pucha toen ik opeens dacht 'wat staan we hier nou eigenlijk te staan'. Zegt mijn bulgaarse instructeur "we're waiting for a good wind for take off'... Ik dacht aaaaahhhhhhh, opletten!! En vlak daarna moest ik als een gek rennen om vaart te maken. Het rare is dat de vertrekplek maar 6 meter lang is, enorm hobbelig en bergafwaarts dus je voelt bijna geen grond onder je voeten... en bovendien heb je een enorm tuig aan je kont hangen en zit je vastgeketend aan een kerel van toch zeker 90 kilo. HOE KAN JE DAN IN GODSNAAM RENNEN??? leg mij dat eens uit!!

Ik had mijn voorgangers, die niet lang door renden en snel gingen zitten, heel snel naar beneden zien afdalen. Maar ik had ook wat chinese meiden zien door rennen tot ze spartelden in de lucht en zij gingen meteen met de termiek omhoog... Je hoeft op zich niet bang te zijn dat je niet vliegt en in de afgrond stort want er komt uiteindelijk heus wel wind in de parachute....dus volgens mij zag het er behoorlijk lachwekkend uit maar ik heb gerend voor wat ik waard was :-)

en WAUUUUUUUUUUUWWWWW wat is het geweldig mensen!! Dit moeten jullie allemaal een keer proberen. Wendy vertelde dat 1 van haar vriendinnen, Jantien, een keer is gaan paragliden boven het eiland van Maurik vlak bij Culemborg dus ik regel wel een busje :-)
Het geruisloos zweven als een vogel in de lucht is echt een magisch gevoel. En Andrea zocht telkens naar warme luchtstromen en we stegen langzaam om hoog. De omgeving was prachtig met akkerterrassen onder ons en de besneeuwe toppen op de achtergrond. Het meer was in mist gehult een mysterieus gezicht...
Omdat onze instructeurs vrienden zijn proberen ze elkaar op tezoeken en circelen wendy en ik dan weer boven dan weer onder elkaar langs...Er waren ook hele grote arends en gieren. Ze komende naar de paragliders toe omdat ze van de zelfde luchtstroom gebruik maken om de zweven (sterker nog, de paragliders wachten en kijken waar de vogels vliegen om te bepalen wanneer ze zelf opstijgen). 1 van de vogels scheerde over mijn parachute, een grote jongen van 2,5 meter breed...het was echt een verbluffend gezicht zelfs Andrea moest er van WAUWEN :-)

Terwijl wendys instructeur haar allemaal weetjes vertelde over de omgeving en haar al een korte cursus gaf (want wendy wilde wel heel graag weten of ze dit ook zelf kon leren) stortte mijn Andrea zich in de acrobatische fase:' I show you some trick' en voordat ik kon zeggen dat ik niet zo'n sterke maag heb gingen we als een wervelwind naar beneden...in hele kleine bochtjes. Misschien had hij toen een filmpje van me moeten maken want ik vond het behoorlijk eng en werd een beetje groen...maar snel daarna scheerden we over een enorme boom en moest ik mijn benen intrekken voor de landing! WAT WAS DIT WAANZINNIG! NOG EEN KEERTJE, NOG EEN KEERTJE!!!